Przyznam się, że w dzieciństwie oglądałam naprawdę dużo telewizji. Tak naprawdę dużo. Stąd też dalej kojarzę wiele mało popularnych tytułów, o których nikt już praktycznie nie pamięta. W tym poście chciałabym przedstawić animacje mało znane, ale naprawdę godne polecenia, do których warto sięgnąć nawet, jeśli swoje lata emisji na Jetixie i Cartoon Network mają już dawno za sobą.
Transformersy wymiękają – Megas XLR
Tytuł to równocześnie nazwa ogromnego robota, którego znalazł główny bohater imieniem Knup na… wysypisku śmieci. Nie tylko ponownie uruchomił tę ogromną maszynę, ale również znacznie ją ulepszył. Od teraz spotykają go różne przygody związane z głównym antagonistą serii, Gorrathem, który chce odzyskać swoją własność, czyli Megasa XLR.
Animacja charakteryzuje się świetnym humorem, nietypową kreską oraz soundtrackiem pełnym metalowych utworów. Również można zauważyć wiele nawiązań do różnych gatunków anime. Oryginalna emisja tej amerykańskiej produkcji odbyła się w latach 2004-2005.
Kot niech się chowa – Motomyszy z Marsa
Najstarsza seria z tej listy, gdyż jej pierwsza emisja odbyła się w latach 1993-1996 w Stanach Zjednoczonych. Doczekała się kontynuacji w 2006 roku, jednak nie miałam okazji jej jeszcze zobaczyć.
Trudno patrzeć mi na Motomyszy obiektywnie, ponieważ ja tę serię uwielbiałam od małego, a nikt inny z moich znajomych jej nie oglądał. Jednak, co może być bardziej cool niż 3 humanoidalne myszy przybywają z Marsa, aby jeździć na motorach, pokonywać zło i pić piwo imbirowe? Cóż, teraz wiem, że nie była to idealna kreskówka dla dzieci, ale starszy widz może docenić ten typ humoru czy też poruszanie tematu wojny i traumy z nią związanej.
Animacje niezastąpione, part one: Liga Sprawiedliwych
Seria, która na dobre zapisała się w mojej głowie jako jedna z lepszych animacji o superbohaterach. Zapraszam do przeczytania szczegółowej recenzji tego tytułu
Nieprzerwana lekcja muzyki – Class of 3000
Klasa 3000 to amerykański serial komediowo-muzyczny, który emitowany był w latach 2006-2008. Opowiadał o grupie niezwykle uzdolnionych muzycznie uczniów i ich nauczyciela – słynnego muzyka, Sunny’ego Bridgesa. Dzięki niemu poznają wiele gatunków muzycznych, przedstawiając swoje własne piosenki odpowiednie do konkretnej sytuacji. I to jakie utwory! W końcu co się dziwić, gdy twórcą i głosem głównego bohatera kreskówki jest Andre 3000, muzyk, najbardziej znany z bycia częścią zespołu Outkast, któremu talentu nie można odmówić.
House, blues, poprock i wiele innych gatunków zostało niesamowicie przedstawionych w tym serialu, a do sens niektórych tekstów piosenek naprawdę jest głębszy niż by się wydawało. Wizualnie tytuł również pozytywnie zaskakuje swoją oryginalną kreską i ciekawymi rozwiązaniami. Żałuję, że ten tytuł pozostaje w cieniu, ponieważ naprawdę chciałabym zobaczyć coś nowego z nim związanym.
Więcej zalet niż wyrazów w nazwie – Super Robot Monkey Team Hyperforce Go!
Długi tytuł, którego nawet po latach nie potrafię zapamiętać, jednak pozytywne wrażenia związane z nim pozostały. SRMTHG! opowiada o chłopaku imieniem Chiro, który odnalazł porzuconego Super Robota, a wchodząc do jego środka, pozyskał Moc Naczelnych i ożywił pięć Robo-Małp. Od tej chwili, używając swoich niesamowitych umiejętności, chronią miasto przed różnymi złoczyńcami.
Głównie, co zapamiętałam z tej serii to świetnie zbudowane relacje pomiędzy bohaterami, co może wydawać się śmieszne, ponieważ animacje takie jak ta rzadko się tym charakteryzują, a zwłaszcza, gdy mówimy o grupie małp. Nic bardziej mylnego. Humor oczywiście też się pojawia, ale to sceny walki czy rozgrywających się dramatów najbardziej zapadły mi w pamięć.
SRMTHG! to amerykańsko-japońska produkcja, w której nietrudno zauważyć inspirację stylem typowym dla anime. Jej emisja odbywała się w latach 2004-2006 i łącznie zawierała 52 epizody.
